باز هم بوي عطر گل ياس ميايد از مدينه ،باز گريه هاي فرزندان زهرا واه دل علي ،باز فضا پر شده از ياد ان روز ها ، ياد ظلم وجفا به نور دل پيامبر ،اميد وتكيه گاه علي ، چقدر اين زمان كه ميرسد، قلبها فشرده ميشود اشك بهانه باريدن ميگيرد وباز اين من وتوييم كه با خود ميانديشم نكند كه يادمان رفته باشد كه چه ظلمي در حق زهراشد وچگونه محسنش در ميان در وديوار پرپر شد خدايا نكند كه يادمان برود همچون فاطمه وفاطمه وار زندگي كنيم  چقدر سخت است كه لحظه اي از يادشان غافل شوييم پس تو اي رب مهربان مددي كن كه در لحظه لحظه زندگيمان ازيادت و محبت انان بي نسيب  نگرديم.

 الهي

حرم مادرما سينه ماست          پس نگوييد كه اوبي حرم است.